Ерменците во Нагорно Карабах се сомневаат во азербејџанските убедувања дека ќе бидат интегрирани во азербејџанското општество со загарантирани етнички и религиозни права. Многумина од нив очекуваат присилно да бидат иселени од регионот, врз кој Азербејџан благодарение на финансираната од извозот на нафта воена моќ, ја врати контролата по 24 часовна жестока офанзива, која ги натера локалните власти да се согласат на примирје и разоружување на паравоените формации.
Локалните сили никогаш не беа доволно моќни. Азербејџанската армија е многу подобро подготвена, многу подобро опремена. Имаат и подобри воени позиции исто така. Затоа, очигледно беше дека каква и да било воена операција во регионот ќе заврши со пораз на локалните Ерменци, Олесја Вартанјан ,aналитичар за Јужно кавкаскиот регион во Кризната група.
Пред офанзивата Азербејџан се погрижи да го „омекне“ отпорот блокирајќи го единствениот влез во регионот, Лачинскиот коридор, во пракса отсекувајќи го регионот од остатокот од светот. Ерменците во Нагорно Карабах по цела година без доволно храна, лекови и средства за хигиена, не спомнувајќи ги ограничените воени залихи, немаа доволно ентузијазам за уште еден продолжен конфликт. По прогласувањето на примирјето жителите на Степанакерт деновите ги поминуваат засолнувајќи се во визби и скривници, приготвувајќи сиромашни оброци на отворено.
Ерменците поминаа низ војна, блокада, глад. Ова не е во ред. Ерменците во Ерменија и низ целиот свет требаше да им помогнат на Ерменците во Нагорно Карабах, вели една жителка на Степанакерт.
Eрменскиот премиер, кој многумина го обвинуваат за катастрофата во Нагорно Карабах, порача дека Ерменија е подготвена да прифати 40.000 семејства од регионот.
Република Ерменија е поготвена да прифати околу 40.000 семејства. Но не сакаме да зборуваме за тоа. Зошто? Сакам да бидам многу искрен и јасен, бидејќи мислиме дека Ерменците во нагорно Карабах треба да живеат во своите домови, на својата земја во пристојни и безбедни услови, изјави премиерот Никол Пашинијан.
Многумина не сакаат да заминат, особено што од почетокот на конфликотот пред 40 години повеќето семејства положиле жртви за нивната самостојност. Тие што имаат намера да останат очекуваат да бидат подложени на долга и болна асимилација, но безбедносните и политички експерти се уверени дека ова нема да биде случај. Баку, како никогаш порано, изминативе години води сметка за својот имиџ на западот а во моментов преголем дел од светското внимание е насочено токму кон овој регион, и понатамошните чекори кои Азербејџан ќе ги преземе.
Игор Трајков