И по 60 години тагата за загубата остана, вели Лилјана Георгиева која секој 26-ти јули е во Скопје каде на гробиштата пали свеќа за загинатиот татко.
-Татко ми загина, на работно место. На железничката станица беше на трети кат во срушениот дел. Дури осмиот ден е пронајден, вели Лилјана Георгиева, ќерка на жртва во земјотресот.
Ден пред земјотресот таткото на тогаш 9-годишната Лилјана Георгиева ја испраќа со воз на летовање. Неколку дена се двоумел дали да се качи со неа на воз и да ја смести во летувалиштето, раскажува Лилјана. Одлучил да остане, а вечерта спроти земјотресот бил дежурен на работа. Во таа кобна ноќ, дежурајќи, се случил катастрофалниот земјотрес и тој го загубил својот живот.
-Со шинобус отидовме и неколку пати се качуваше и симнуваше и ми рече „дај тато за последен пат да те бакнам “-тие зборови никогаш нема да ги заборавам додека сум жива. И на мајка ми и рекол требаше да отидам и да ја сместам Лилјана во летувалиштето, ама не се случи тоа, додава Лилјана.
Братот и мајката на Лилјана останале во Скопје, но за среќа успеале некако да се спасат. Зградата со 4 влеза се расцепила на половина. Двата влеза се одвоиле, и уште еден таков потрес би бил кобен и за нив.
Нема утеха за голем број сведоци на катастрофалниот скопски земјотрес. Лилјана вели дека и денеска раскажува и свежо се сеќава, и на солидарноста.
-Бевме под шатор до 29-ти ноември. Падна снег. Нашата зграда беше скоро разрушена и чекавме да се изгради отпочеток, а дотогаш четири месеци бевме во мал шатор во кој немаше место ниту да се облечеме, а потоа од кога се направи станот на тетка ми и тетин ми отидовме кај нив, завршува Лилјана.
Скопје денеска одбележува шест децении од страшниот земјотрес кој со јачина од 6,1 рихтерови степени утрото во 5 часот и 17 минути засекогаш ги смени животите на скопјани. Во тие навидум вечни 20 секунди, загинаа 1.070 луѓе, иако вистинска бројка е далеку повисока затоа што многумина не беа пронајдени под урнатините.
Тамара Марковска