На 91-годишна возраст почина филмскиот режисер Жан-Лик Годар, кој беше на чело на револуционерниот француски Нов бран на кинематографијата.
Годар ја одбележа европската и светската филмска уметност на повеќе начини. Беше еден од основачите и најзначајните претставници на францускиот т.н. Нов бран и негов најрадикален претставник. За Годар и за целата генерација на која ѝ припаѓаат великаните Франсоа Трифо, Клод Шаброл, Жак Риве – филмот беше најзначајниот феномен во уметноста. За нив, „филмот е сè, и сè се врти околу филмот“, како што самиот Годар рече во една прилика.
Во неговите ремек-дела, што ги создаде особено во 60-тите и 70-тите, спаѓаат „До последниот ден“, кој му ги претстави Жан Пол Белмондо и Жан Себер на светот, „Жена е жена“, „Живеј го својот живот“, „Малиот војник“, „Карабињери“, „Презир“, „Лудиот Пјеро“ и многу други остварувања што влегоа во светските филмски антологии.
Годар радикално ги изразуваше своите егзистенцијалистички и политички ставови, критикувајќи ја и холивудската филмска индустрија и бирократските системи кои често ги задушуваат граѓанските слободи во име на демократијата, потоа – репресивните режими, па и капитализмот, што понекогаш „прави робови од луѓето“… Во неговите филмови, јавни настапи и текстови објавени во највлијателните филмски списанија, Годар смело и бескомпромисно ги отвораше овие табу-теми, па со десетлетија важеше за еден од јавно најангажираните интелектуалци.