(Mi país imaginario) е документарен филм од 2022 година, режиран и раскажан од чилеанскиот режисер Патрисио Гусман. Филмот ги документира масовните протести што започнаа во Сантјаго, Чиле, во октомври 2019 година, како реакција на зголемувањето на цените на јавниот превоз, што прерасна во широко движење за социјална правда и уставни реформи.
Гусман, познат по своите дела што ја истражуваат чилеанската историја и политика, во овој филм интервјуира учесници во протестите, вклучувајќи жени, млади активисти и припадници на домородните заедници. Преку нивните сведоштва, филмот ја прикажува борбата за подобро образование, здравствена заштита и нов устав што ќе ги замени правилата воспоставени за време на диктатурата на Пиноче.
Емотивен и инспиративен документарец што ја поврзува минатата и сегашната борба на чилеанскиот народ за демократија и социјална правда. Филмот беше прикажан на неколку меѓународни филмски фестивали, вклучувајќи го и Фестивалот во Кан, и доби позитивни критики за својата искреност и длабочина.
Филмот нуди длабок увид во современата историја на Чиле и ја потенцира важноста на колективната меморија и активизмот во обликувањето на едно поправедно општество.
