Протоколарни посети за политичка поддршка за регионот. Вакви се очекувањата од утрешната посета на Македонија на претседателката на европската комисија Урсула фон дер Лајен, а ден по неа и на еврокомесарот за проширување Оливер Вархеи, кои за познавачите на европските политики и состојби ќе поминат без нови предлози за надминување на бугарското вето за земјава.
„Посетата ќе биде протоколарна, не би очекувала некакви нови предлози, бидејќи знаеме дека во Бугарија нема влада. Европската унија е свесна дека, кредибилноста, се додека не почнат преговорите, и е намалена во регионот, и мислам дека ова е некој начин да се покаже политичка поддршка иако тоа ќе биде без решавање на големите прашања“, вели Симонида Кацарска, директорка на Институт за европска политика.
И покрај застојот во евроинтегрирањето на регионот таа не смета дека протоколарноста на посетите на високите претставници од ЕУ може да предизвикаат контраефект, особено во земјава, каде разочарувањето се зголеми по второто „не“ од ЕУ во јуни.
„Не е на одмет да имаме да имаме политичка поддршка. Спротивно на тоа, улогата на комисијата е да даде поддршка на земјите кандидатки. Тоа не го гледаме во доволна мера, Комисијата мора да дава поддршка, иако, веројатно, ако не се испорача со нешто конкретно може да придонесе кон дополнително разочарување кај јавноста. Веројатно ќе се дојде до некое поголемо развивање на дискусиите околу инвестицискиот план, околу она што следува таму, но не конкретно кај преговорите, ниту со нас, ниту со Албанија“, смета Кацарска.
Во сржта на прашањето на проширување, смета Кацарска, всушност е колку постои политичката волја кај лидерството на ЕУ, поточно клучните европски земји да се продолжи со тој процес.
Во тој контекст таа очекува Германија да продолжи да го поддржува проширувањето и покрај заминувањето на канцеларката Ангела Меркел и формирање на нова влада таму, но со неизвесност со колкав интензитет би било тоа. Сепак, според Кацарска, како што се покажа, Германија сама нема да може да го истурка проширувањето во ЕУ доколку тоа не биде ставено и на агендата во Франција, барем со декларативна волја и интерес.
Тамара Грнчароска