Искуствата од минатото или недоволната заштита од државата, се само некои од причините заради кои луѓето се воздржуваат од пријавување корупција. Законски регулирани како укажувачи, оние кои забележуваат и сакаат да пријават некоја системска аномалија, често не се одлучуваат да го направат тоа, нотираат антикорупционерите. Од пред шест години е донесен Законот за заштита на укажувачите, но регистрирано е само мало подобрување во однос на примената.
„Системот не подготвил, не обезбедил поддршка ниту за укажувачите, ниту за тие што ги примаат пријавите, а ниту пак се потрудил тој систем да се воспостави. Ние имаме закон ама немаме систем за заштита на укажувачите. Еден случај имаме идентификувано од почеток до крај, којшто беше презентиран неколку пати.“
Антикорупционерите забележуваат дека државата недоволно се грижи за правилна примена на Законот за заштита на укажувачите. Од Антикорупциска комисија лоцираат каде е главниот проблем на укажувачите.
„Исто така, сакавме да се обезбеди поголема заштита на укажувачите, не само за работното место затоа што луѓето најмногу се плашат да не го изгубат истото. Не само за работно место туку и за сите други ризици по живот на оние коишто пријавуваат.“
Законот за заштита на укажувачите стапи на сила на 18 ноември во 2015 година, а започна да се применува на 18 март во 2016 година. Во годините потоа, само 43 пријави пристигнале до надлежните, а првите укажувања на адреса на институциите пристигнале дури во 2019 година.
Петар Догов