Мето беше човек во време на лажни богови, а на сцената, пред и зад камерите беше бог, кажа директорот на Кинотеката на Македонија, на денешната комеморација во Драмски театар, по повод смртта на доајенот на македонскиот театар и филм, Мето Јовановски. Тој не напушти минатата недела во 77 година од животот.
- Кога ќе застанеше на сцената, најчесто на оваа сцена, на која што сме сега, кога ќе застанеше пред камерите, а некогаш и зад камерите, тогаш стануваше бог. Поголем од сѐ. И му немаше рамен, кажа Владимир Ангелов, директор на Кинотеката на Македонија.
Јовановски учествуваше во развојот на македонската, но даде свој прилог и во југословенската, денес регионална кинематографија. Меѓу 90 тв и филмски улоги се оние во: „ Македонскиот дел од пеколот“, „ Татко“ „ Најдолгиот пат“, „ Среќна нова 49“, „ Тетовирање“, „ Македонска сага“, „ Ангели на отпад“ . А, во матичниот, Драмски театар одигра 37 рољи. Незаборавни се неговиот „ Јане Задрогас“, „ Хамлет“, „ Еригон“, и учествата во претставите :„ Диво месо“ „ Тетовирани души“, „ Розенкранц и Гилдестерн се мртви“, „ Коза, или која е Силвија“ и „ My name is Goran Stefanovski“, одиграна последен пат на 26 октомври. Покрај актерството , беше и драмски писател и режисер, кој не сакаше импровизации.
- Мето имаше и еден невообичаен дар. Дарот на непредвидливото, изненадното, неочекуваното. Бескрајно темелен не само во читањето на сопствениот лик, туку и на читањето на сите релации, кои контекстот на драмскиот текст или сценариото ги воспоставува, порача актерката Милица Стојанова во пораката прочитана од колешката Трајанка Илиева- Велиќ.
- Имаше енергија, имаше атомска бомба во себе. Кога ќе излезеше го правеше тоа со некоја чудна леснотија. А, во суштина многу тешко е, кажа неговиот колега и цимер од студентските денови, Благоја Чоревски.
За својата успешна работи освои многу уметнички и општествени награди. Беше и професор на Универзитетот „ Еуропа прима“, и почесен член на Црногорскиот народен театар.
- Театарските и филмските улоги на Мето Јовановски им припаѓаат на најособените уметнички траги, кои остануваат во театарската и филмската уметност, на она културно заедништво кое опстануваше покрај сите предизвици од нашата комлицирана и турбулентна современост, кажа Илија Суботиќ, директор на Црногорскиот народен театар.
Беше испеана неговата омилена песна „ Со маки сум се родила“, а присутните му оддадоа последна почит со долг аплауз. Јовановски беше погребан вчера во Алејата на заслужните граѓани во Бутел. Остануваат неговиот шал, торба и капа, да сведочат за импозантната кариера за пример на сегашните и идните генерации.
Сотир Трајков