Турската национална стратегија за земјотреси и акционен план (ПДФ) за 2012-2023 година наведува дека масовната и брза миграција во текот на 1950-тите довела до слабо надгледуван урбан развој, правејќи ги градовите „критично ранливи“ на природни опасности.
По земјотресот во 1999 година, турските институции ја препознаа итната потреба за намалување на ризикот во земјата подложна на земјотреси, а следната година беше одобрен закон за спроведување задолжителни градежни проверки и градежни инспекции на сите згради.
Сепак, зградите изградени според прописите отпорни на земјотреси сè уште се во помал број. Оние што беа урнати датираат од пред 2000 година.
6.217 згради низ југоисточна Турција се урнаа во понеделникот, според државната агенција за катастрофи. Најмалку две болници, една во Хатај и една во Искендерун, беа меѓу нив.
Замокот Газиантеп, кој потекнува од времето на Хетитското кралство и бил проширен под Римското царство, изграден во вториот век, делумно се урна.
Според, Крис Елдерс, професор на австралискиот Универзитет Куртин, рече дека длабочината на првиот земјотрес од околу 18 километри исто така придонела тој да биде особено разорен.
На мала длабочина, вели тој, „енергијата ослободена од земјотресот ќе се почувствува многу блиску до површината со многу поголем интензитет отколку кога би била подлабоко во земјината кора“.