Западот и Русија се на спротивставени страни за голем број прашања, од сирискиот конфликт и регионите окупирани од Русија во Грузија до антивладините протести во Белорусија.
Иако ниту едно од овие прашања немаше потенцијал да предизвика воена конфронтација меѓу Русија и Западот, украинскиот конфликт има најголем потенцијал да доведе до војна меѓу двете страни.
Јасно е дека Украина е многу поважна од Грузија, Белорусија или Сирија за двете страни. Па, зошто САД и Русија имаат толку тешко време да гледаат очи в очи на Украина?
„Иронијата почива во концептот дека од почетокот на разговорите, беше јасно дека има некои кои не започнаа, поради кои разговорите веројатно нема да постигнат какви било договори“, вели Јоанис Коскинас, висок соработник во меѓународната безбедносна програма на Тинк-тенк „Нова Америка“.
„Русите бараа декларации дека Украина нема да биде примена во НАТО и дека Алијансата ќе ја прекине соработката со Киев. Американците јасно ставија до знаење дека Вашингтон нема да поддржи менување на политиката на отворени врати на НАТО. Ова треба да нè доведе до прашање: зошто воопшто да одржуваме разговори? – изјави Коскинас.
Додека главното несогласување меѓу двете страни е за потенцијалното членство на Украина во НАТО, се чини дека и двете држави ја тестираат подготвеноста на другата да се бори за Украина, како и нивните соодветни приоритети.
Но, зошто членството на Украина во НАТО е толку важно?
По распадот на Советскиот Сојуз – кој рускиот претседател Владимир Путин го нарече „најголемата геополитичка катастрофа на векот“ – балтичките држави Летонија и Естонија, две поранешни советски републики како Украина, исто така се приклучија на НАТО. Во тоа време, Москва не се однесуваше наметливо.
Но, тие се приклучија на НАТО во 2004 година, кога Русија се обидуваше да се собере по катастрофалниот колапс на нејзината претходничка држава под власта на Путин, кој беше малку внимателен да не подигне веѓи низ светот за неговото лидерство.
Балтичките земји се исто така различни од Украина. Тие не се словенски народи како Украина и нивните историски врски со Русија не се толку силни како Киев, кој беше главен град на првата руска држава.
За западната алијанса, добивањето на Украина на нејзина страна значи раскинување и на словенските и на историските врски на Русија со Киев, нешто што го прави дури и Путин емотивен. Во една неодамнешна статија, рускиот претседател Украина ја нарече „Мала Русија“.
„Надвор од размислувањата на НАТО, САД јасно ставија до знаење дека ќе продолжат да извезуваат оружје во Украина“, рече Коскинас.
Надвор од историските и етничките фактори, постои и силен геополитички елемент и за Русија и за Западот да ја добијат Украина на своја страна.
За разлика од двете балтички држави, украинската граница со Русија е многу подолга, е на Црното Море и создава сериозни предизвици за Москва, притоа претставувајќи му можности на НАТО да го натера својот противник да се чувствува ранлив.
Русија ја покажа својата нетолеранција кон какви било непријателски режими како што неодамна се виде во Белорусија, која исто така има долга граница со Москва. Белорусија е исто така европска држава со заедничка историја и култура со Русија како Украина.
И покрај силните протести против проруското раководство од 2020 до 2021 година, Москва строго ја поддржа владата на Белорусија, сигнализирајќи ја нејзината нетолеранција кон можноста за прозападна револуција како што се случи во Украина во 2014 година.
За разлика од украинската револуција, поддршката на Западот за Белорусија беше еднаква на зборови, а не на какви било закани како што неодамна упати американскиот претседател Џо Бајден против неговиот руски колега.
Можеби е добро да се потсетиме и на политичката позиција на Финска, друга европска држава со долга граница со Русија, која избра да биде неутрална од Студената војна.
Дури и по крајот на Студената војна, додека беше членка на ЕУ, Финска никогаш не се обиде да влезе во НАТО на начинот на кој Украина во моментов агресивно го следи.
„Финска не разговара со НАТО за приклучување кон него, ниту пак на Финска и претстои таков проект… Безбедносната политика на Финска останува непроменета“, изјави финскиот министер за надворешни работи Пека Хаависто.
Додека Финска јасно се смета за западна држава, ниту Советскиот Сојуз, ниту Руската Федерација ѝ се заканија на државата со инвазија како што тоа неодамна го направи во Украина.
Кубанската револуција и блиските врски на Хавана со Советите, кои доведоа до кубанската ракетна криза во 1962 година поради инсталирањето ракети со нуклеарно оружје од Москва на островот, го загрижија Вашингтон повеќе отколку другите можни конфликтни области во Источна Европа и Блискиот Исток.
Денес, Русија може да го чувствува истото за Украина како што го направија САД за Куба.
Во 1962 година, за САД, беше јасно дека Куба не е Унгарија, централноевропска држава, каде што Советите го потиснаа антикомунистичкиот бунт во 1956 година, бидејќи западниот блок само ја гледаше интервенцијата на Москва како обични набљудувачи.
А за Русите, Украина можеби не е Латвија или Естонија.