Прекувремената работа, која беше вообичаена за постарите генерации во Азискте земји, помладите работници се помалку ја применуваат.
Кога ќе заврши работното време младите заминуваат без разлика дали работата е завршена до крај, нагласувајки дека треба да се има баланс меѓу работата и животот.
Велат времето после работа им припаѓа само нив, а и со самота тоа што имаат рок до кога да работат ја зголемуваат нивната работна ефикасност.
Еден од тајванските експрети Хунг Хсуех-чен го нагласува значењето на јасно дефинираните работни часови, тврдејќи дека продолжените часови не ја зголемуваат продуктивноста.
Хунг, исто така, ја нагласува запознаеноста на младите работници со Законот за работни односи, предупредувајќи ги компаниите за потребата да компензираат за вистинската прекувремена работа за да се спречат поплаки и проблеми со регрутирањето на нова работна сила.
Во Тајван, работното време е од 8 часа дневно и 40 часа неделно, но кај постарите генерации тоа најчесто беше само на хартија. Tие остануваа прекувремено на работа и најчесто без да бидат платени за тоа. Со младите генерации тоа станува минато бидејќи новите генерации ги познаваат законите и бараат нешто повеќе живот, а помалку работа.
Во Европските држави како Германија преку временета работа е регулирана со договори, со кои работодавацеот не може да инсистира работникот да работи прекувремено освен доколку со договорот не е предвидено , а во Шведска поголемиот дел од компаниите практикуваат работно време од 6 часа.
Мартин Трајчевски