Подморницата Титан беше на патување да ги види остатоците од Титаник
Тоа беше потопната машина што им вети на патниците животно патување. Шанса да се спуштите 3.800 метри во длабочините на Атлантикот за да го посетите потонатиот брод Титаник.
Но, минатата година, нуркањето на подморницата Титан на „Oceangate“ помина трагично. Подморницата претрпи катастрофален дефект кога се приближуваше до морското дно, при што загинаа сите пет члена на екипажот, пишува „BBC“.
Американската крајбрежна стража одржува јавна расправа на 16 септември за да испита зошто се случи катастрофата, од неконвенционалниот дизајн на подморницата до игнорираните безбедносни предупредувања и недостатокот на регулација.
Титан го започна своето спуштање утрото на 18 јуни 2023 година.
На пловилото беа извршниот директор на „Oceangate“, Стоктон Раш, британскиот истражувач Хамиш Хардинг, францускиот ветеран нуркач Пол Анри Наргеолет, британско-пакистанскиот бизнисмен Шахзада Давуд и неговиот 19-годишен син Сулеман.
Подоцна истиот ден, откако подморницата не успеа повторно да излезе на површина, американската крајбрежна стража беше известена, што предизвика огромна операција за пребарување и спасување.
На 22 јуни, остатоци беа откриени на околу 500 метри од лакот на Титаник.
Беше утврдено дека „Титан пукна“ само еден час и 45 минути по нуркањето.
Дали патниците знаеле дека нуркањето дргнало наопаку?
Оние на Титан би можеле да останат во контакт со бродот за поддршка, со текстуални пораки испратени преку неговиот систем за комуникација.
Дневникот на овие размени може да открие дали постоеле некакви индикации дека подлогата имала проблеми.
Бродот, исто така, имаше уред за акустично следење – во суштина микрофони фиксирани на подлогата требаше да уловат знаци на виткање или кршење на подлогата.
„Стоктон Раш беше убеден дека доколку дојде до неизбежен дефект на потопницата, тие ќе добијат аудио предупредување на тој систем“, објаснува Виктор Весково, водечки истражувач на длабочините на морето.
Но, тој рече дека е многу скептичен дека тоа би обезбедило доволно време за подморницата да се врати на површината. „Прашањето е колку брзо би се случило тоа предупредување?
Доколку немаше очигледни проблеми за време на спуштањето и ако не се огласи алармот, оние што беа на бродот можеше да не се свесни за нивната неизбежна судбина.
Самата експлозија беше моментална, немаше да има време патниците ниту да регистрираат што се случува.
Кој дел од трупот на Титан не успеа?
Форензичарите ги испитуваат остатоците на Титан за да ги откријат причините на неуспехот.
Имаше неколку проблеми со неговиот дизајн.
Прозорецот поставен на носот од пловилото беше оценет само на длабочина од 1.300 метри од неговиот производител, но Титан нуркаше речиси три пати подлабоко.
Трупот на Титан исто така имаше необичен облик – цилиндричен, а не сферичен.
Повеќето подморници имаат сферичен труп, така што ефектот од притисокот на пригмечување на длабочините се распределува подеднакво.
Трупот на подморницата исто така беше направен од јаглеродни влакна, неконвенционален материјал за пловење на големи длабочини.
Металите како што е титаниумот најчесто се користат бидејќи се сигурни при огромни притисоци.
„Јаглеродните влакна се сметаат за материјал кој е непредвидлив, објаснува Патрик Лахи, извршен директор на „Triton Submarines“, водечки производител.
Секој пат кога Титан се спушташе до Титаник – и имаше повеќекратно нуркање – јаглеродните влакна беа компресирани и оштетувани.
„Пловилото постепено стануваше се послабо бидејќи влакната се кршеа“, рече тој.
Спојките помеѓу различни материјали, исто така, даваа причина за загриженост.
Јаглеродните влакна беа прикачени на два титаниумски прстени, создавајќи слаби точки.