Лејла и Демиен се длабоко вљубени еден во друг. И покрај неговата биполарност, тој се обидува да го продолжи животот со неа, знаејќи дека можеби никогаш нема да може да и го понуди она што таа го сака.
Критичарите велат дека – ако не сте знаеле дека Даниел (главниот лик кој го игра истоимениот актер) е манично-депресивен, веројатно би го нокаутирале гледајќи го овој филм. Меѓутоа, начинот на кој режисерот Јоаким Лафос нè приближува до проблемот што Даниел, а со него и неговото семејство, ќе ги оддалечи гледачите од тој првобитен нагон. Семејната динамика е целосно исклучена на почетокот додека, во еден момент не експлодира и излезе од контрола. Како кога Даниел додека вози моторен чамец ќе реши дека сепак ќе доплива до брегот, а кормилото му го предава на малиот син Амин, велејќи дека „знае како треба“. Или додека не го земе синот на лудо возење до училиште или додека не се обиде на синот насилно да му донесе мафини во класот итоа за време на часовите.