Жителите на Киев бегаат од градот и се кријат во засолништа од воздушни напади, додека главниот град на Украина е погоден од првите бомби по Втората светска војна.
Како и многумина, репортерите на Би-Би-Си беа разбудени од звукот на експлозии – нападот што Русија вети дека никогаш нема да се случи, сега започна.
Луѓето бегаат од Украина, огромен сообраќаен метеж, банки, продавници …
Со сирените за воздушни напади кои ѕвонат низ Киев, утринава има две изразито различни темпо на улиците на градот. Еден од нив е чудно придушен. Многу луѓе сè уште одат нормално на работа.
Второто темпо е итно. Многу луѓе брзаат кон засолништата од воздушните напади или станиците на метрото за да се засолнат. Други создаваат долги редици по банките, супермаркетите и бензинските пумпи. Некои земаат автомобили и бегаат на запад.
Марк, 27-годишниот директор за продажба, бил разбуден околу седум часот наутро од звукот на експлозии и сирени. Долу нашол една млада девојка во солзи и ја однел до најблиската метро станица до засолниште.
„Мораме да ја браниме нашата земја и можеби да умреме во оваа војна“
Еден од 900.000 резервисти во украинската армија, Марк вели дека е подготвен да биде повикан да се бори против Русија.
„Немаме друг начин. Мораме да ја браниме нашата земја. А можеби и да умреме во оваа војна“, изјави Марк за Би-Би-Си. Марк вели дека е подготвен да биде убиен борејќи се за секој милиметар Украина.
„Тоа е само еден начин – ако нашата војска дојде кај мене и рече дека мора да умрам за мојата земја, ќе го сторам тоа.“ – рече тој.
На друго место, Би-Би-Си ја запозна Светлана, ученичка на пат кон воздушно засолниште. Откако ја разбудиле во зори, Светлана добила повик од нејзините пријатели од Крим, кој ја анектирал Русија, каде наводно руски тенкови преминувале во Украина.
„Тоа е војна“, ѝ рекоа.
„Многу сум исплашена“
Светлана набрзина ја спакувала торбата што ја однела со себе во прифатилиштето. Вклучува комплет за перење и лаптоп за да може да продолжи да работи на магистерската диплома по психологија.
„Не разбираме што правиме сега – одиме на место каде што можеме да бидеме безбедни“, вели Светлана. Но, таа е загрижена за нејзиното семејство кое живее во Мариупол, пристанишен град во југоисточниот дел на земјата каде што наводно слетале руските војници.
“Не можам да кажам се што чувствувам, но таа е многу, многу нервозна. Многу сум исплашена”, додала Светлана.
„Сите знаевме дека тоа ќе се случи порано или подоцна.“
Додека некои се собираат во градското метро и се засолнуваат од воздушни напади, други во Киев се обидуваат да побегнат. Сообраќајот е пренатрупан на автопатите кои одат западно од главниот град кон полската граница.
Алекс Свителски вели дека сака да ги извлече родителите од Киев. Се грижи и за својата сестра.
„Сакам да биде далеку од овде“, рече тој. Веста за рускиот напад не го изненади.
„Сите знаевме дека тоа ќе се случи порано или подоцна, и се надевам дека нашите војници се подготвени затоа што се подготвија. Се надеваме дека ќе ја задржат линијата“, заклучил Алекс.