Секоја година ширум светот се трошат милијарди тони пластика, но само мал дел од неа се рециклира. Во светот постојано се развиваат нови технологии за справување со проблемот со пластичниот отпад, но тоа речиси да не е доволно. Колку бактериите што јадат пластика може да помогнат за справување со овој проблем?
Поголемиот дел од пакувањето на храната што го користиме е произведено од лесен, безбоен и издржлив комплексен материјал наречен ПЕТ (полиетилен терефталат). Киселината и етилен гликолот кои го сочинуваат ПЕТ се добиваат од сурова нафта.
Од друга страна, се сметаше дека пластиката е добар извор на храна за бактериите, бидејќи е составена од јаглерод, кој е нивната главна состојка и дека бактериите ја разградуваат пластиката. Затоа група истражувачи од Технолошкиот институт во Кјото и Универзитетот Кеио истражувале дали во природата постојат бактерии кои ја разградуваат пластиката со цел да најдат решение за проблемот со „глобалното загадување со пластика“.
Научниците развија ензим кој може да раствори небиоразградлива и загадувачка пластика.
Може да бидат потребни стотици години за пластиките кои се користат во пластични шишиња да се растворат во природата. Но, благодарение на ензимот наречен PETase, можеби е можно да се раствори пластиката за неколку дена.
Ова би можело да го револуционизира рециклирањето на пластиката, овозможувајќи пластиката повторно да се користи поефикасно.
Откриен на депонија во Јапонија, ензимот се лачи од бактерија која ја „јаде“ пластиката во природата. Бактеријата Ideonella sakaiensis преживува со енергијата што ја произведува јадејќи пластика.
Истражувачите го пронајдоа овој вид во 2016 година во објект за рециклирање пластика во пристанишниот град Сакаи. Овој ензим бил обликуван во нешто што може да ја вари пластиката поефикасно од која било друга супстанција во природата.
Научниците од Јапонија во 2016 година тестирале различни бактерии кои биле добиени од фабриката за рециклирање шишиња и било откриено дека Ideonella sakaiensis 201-F6 лесно може да вари пластика и полиетилен терефталат. Во рамките на истражувањето била користена пластика за правење шишиња за пијалоци за еднократна употреба. Бактериите работеле со испуштање на ензимот наречен PETase, кој е протеин кој ја забрзува хемиската реакција. Овој ензим го користи јаглеродот како извор на храна, а потоа раскинува одредени хемиски врски, т.е. естери во пластиката и потоа остава мали молекули кои бактериите можат лесно да ги апсорбираат.
Сепак, постојат некои бактериски ензими кои можат полека да ја сварат пластиката, но овој нов ензим е специјално развиен за варење на пластика.
Со ова се проценува дека лесно може да го забрза процесот на варење поефикасно и исто така ќе придонесе за био-рециклирање.
Но, со овој начин многу производи и структури би можеле да бидат под закана доколку повеќе бактерии почнат да јадат пластика на овој начин. Пластичната индустрија би била под сериозна закана да ги спречи нејзините залихи да не ги изедат микроорганизмите.