Ајдачиќ минуциозно и исцрпно ги анализира бајките од левиот џеб на Прокопиев, преплетувањата на чудесата на минатото и реалните хронотопи на современието, што наспроти отклоните од поетиката на бајката, не ја нарушува нејзината смисла и течење, туку ја богати со додатни значења. Ајдачиќ го нагласува ироничното сенчење на психолошките црти кај ликовите на Прокопиев, што не водат кон пародирање на бајката, туку кон продлабочување и потрага по нивните подлабоки и скриени емотивни слоеви. Се анализираат одделни неколку раскази од книгата за љубовта, каде се допираат или се бришат границите меѓу реалното и фантастичното што, според Ајдачиќ, се разликуваат од односот меѓу чудесното и стварног во бајките од кои што писателот поаѓа. Во поглавјата „Во сенката на Петар Пан“, „Ловецот – отфрлениот љубовник“, „За грдоста – Човекот со едно крило – царот на орлите“, „Преобразбите на жената – мачка“, нагласува дека расказите-бајки на Прокопиев ги содржат сознанијата и менталитетот на градскиот човек на нашето време. „Прокопиев раскажува помалку за љубовта, а повеќе за љубовната зависност. Измените што ги внесува во своите ренарации ги задржуваат елементите на бајката, но бајките осенчени со минливост, со животот што не е бајковит, осенчен со безчувствителност или со амбивалентни чувства. Прокопиев внесува еротични елементи во мотивациите на своите јунаци, осветлувајќи го и тој аспект на нивниот однос кон љубовта“, пишува Ајдачиќ.
Збирката раскази „Човечулец“ на Прокопиев, објавена 2011 година, и преведена досега на повеќе јазици, меѓу кои и на англиски, и на арапски, и натаму предизвикува книжевни обмислувања и анализи кај странските проучувачи на современата литература.